İnsan çalışmayınca zaman kavramı da değişiyor. Ne pazartesi sendromu var, ne de hafta sonları iple çekiliyor. Sanki bitmeyen bir tatildeymiş gibi hissediyorsunuz. Özellikle de gözlerinizi her gün Paris’de açtığınızda ayrı bir gülümseme yüzünüzde beliriyor. Evet ben bir aylığına Paris’e geldim. Benimkisi gerçi “Çalışmıyorum bu nedenle dünyayı gezeceğim” gibi bir mantık değil daha çok aile saadeti. Çalışmayınca sadece zaman kavramınız değil hayatta önemsedikleriniz de değişiyor. Aile daha da bir kıymetleniyor, en azından bu benim için öyle oldu. Bu post çok minik bir Paris güncesi, en sevdiğim anları ve manzaraları bir araya getirdim 😉
No Comments